Wielu przedsiębiorców oraz osób prywatnych pada ofiarą nieuczciwych dłużników. Czasem, aby odzyskać swój dług, niezbędna jest ingerencja komornika. W tym wypadku należy wypełnić specjalny wniosek egzekucyjny i podać wszystkie dane dłużnika. Resztą zajmie się już komornik.
- Na czym polega współpraca z komornikiem?
- Komornik sądowy – ile kosztuje?
- Jak wygląda proces windykacji?
- Ile może zabrać komornik?
Na czym polega współpraca z komornikiem?
Jeśli zmagasz się z brakiem uregulowania długów ze strony płatnika, i nie wiesz, jak dojść swoich roszczeń, pierwszym pomysłem jest zaangażowanie w sprawę komornika. To kancelaria komornicza ma moc sprawczą, która może pomóc nam odzyskać długi.
Aby wszcząć postępowanie, osoba chcąca skorzystać z pomocy komornika musi złożyć odpowiednio wypełniony wniosek egzekucyjny. W tym przypadku nie obowiązuje ochrona danych osobowych – we wniosku należy podać jak najwięcej danych dotyczących dłużnika, takich jak jego PESEL, NIP, czy też adres zamieszkania. Im więcej informacji na temat dłużnika, tym łatwiej będzie go namierzyć, i tym większa szansa na to, że dług zostanie odzyskany.
Dużym ułatwieniem będzie też wskazanie sposobu, w jaki dług miałby być odzyskany. Można wskazać odzyskanie długu z nieruchomości, wynagrodzenia, konta bankowego lub w postaci jakiejś ruchomości, na przykład samochodu. W przypadku nieruchomości, oprócz jej położenia, dobrze byłoby wskazać także numer księgi wieczystej, do której nieruchomość jest wpisana, a także sąd zajmujący się tą sprawą. Natomiast zajęcie konta przez komornika musi wiązać się między innymi z wysłaniem do banku zawiadomienia o zajęciu konta z tytułu długu.
Komornik sądowy – ile kosztuje?
Sama wysokość kosztów egzekucyjnych określana jest zazwyczaj już po zakończeniu postępowania. W zależności od sposobu windykacji komornik może dostać część pieniędzy wcześniej lub później. Jeśli zlecimy komornikowi odzyskanie długu za wynagrodzeniem majątku dłużnika, koszty będą zawierać trzy procent miesięcznego wynagrodzenia za każdą rozpoczętą godzinę. Obecnie, taka godzina pracy wynosi 118,80 złotego. Dodatkowo, za samą egzekucję wierzyciel musi zapłacić komornikowi prowizję od roszczenia, który wynosi 15 procent od uzyskanej kwoty. Opłaty rozkłada się zazwyczaj na cały proces windykacji. Zazwyczaj wierzyciel płaci komornikowi stawkę godzinową, natomiast dopiero pod koniec wnosi się opłatę procentową. Komornik ma prawa i obowiązki względem wierzyciela i powinien prowadzić egzekucję tak długo, jak długo jest to potrzebne, aby zaspokoić roszczenia klienta. Kiedy jest to niemożliwe, klient może wejść z dłużnikiem na drogę sądową.
Jak wygląda proces windykacji?
Jak już zostało wspomniane, pierwszym krokiem do rozpoczęcia egzekucji komorniczej, jest złożenie wniosku o taką egzekucję. Aby to zrobić, należy oczywiście załączyć wszelkie potrzebne dokumenty i dowody na to, że dług nie został uiszczony. Najważniejszy we wniosku egzekucyjnym jest tytuł, który jest podstawą egzekucji – może to być na przykład orzeczenie sądu, ugoda lub nakaz zapłaty. Kiedy wszystkie dokumenty są wypełnione, komornik może rozpocząć procedurę egzekucyjną. Działania egzekucyjne pierwszej kolejności polegają na podjęciu działań polubownych, które miałyby skutkować dobrowolnym spłaceniem długu przez dłużnika. W następnej kolejności wniosek trafia do sądu i tam rozpatrywana jest sprawa, dopiero później odbywa się egzekucja komornicza. Może ona dotyczyć różnego rodzaju dóbr. Często jako sposób odzyskiwania długu wskazywane są nieruchomości. Wtedy, po zajęciu danego lokum odbywają się licytacje komornicze. Ze środków uzyskanych ze sprzedaży domu pokrywana jest część długu.
Komornik to zawód zachowania publicznego i jego pracę ustala ustawa o komornikach sądowych. Jeśli komornik nie przykłada się należycie do swoich zadań, może spotkać go skarga na czynności komornika.
Ile może zabrać komornik?
Każdy komornik, zwłaszcza komornik przy sądzie rejonowym musi stosować się do ogólnych zasad. Nie może między innymi zabierać z wynagrodzenia dłużnika więcej, niż wskazują przepisy. Istnieje próg zajęcia wynagrodzenia większego niż minimalne, oraz odnoszącego się do minimalnej krajowej. W przypadku dłużników alimentacyjnych może on zająć 60 procent wynagrodzenia oraz 50 procent wynagrodzenia w przypadku pozostałych dłużników. Jednak dzieje się tak w przypadku, gdy dłużnik zarabia ponad 5300 złotych brutto. Natomiast w każdym innym przypadku, komornik sądowy może zabrać tylko to, co zostaje ponad minimalne wynagrodzenie – ta podstawa powinna zawsze pozostać do dyspozycji dłużnika, aby zaspokoić jego bieżące potrzeby.